Πλησιάζει ο καιρός της παραλίας και των μαγιό…..οι κουβέντες που γίνονται, αφορούν τον προορισμό (”που θα κάνετε διακοπές ;”) και φυσικά κάποια παραπανίσια κιλά (”πώς θα χάσω αυτά τα κιλά μέχρι τις διακοπές;”)
Σχεδόν από τα μέσα Μαρτίου, κάθε περιοδικό που σέβεται τους αναγνώστες και κάθε site που επιθυμεί την επισκεψιμότητα, αναφέρεται σε τι άλλο……σε τρόπους απώλειας βάρους. Άρθρα για γρήγορη και μόνιμη απώλεια περιττών κιλών, καλλυντικά για την μείωση όψης φλοιού πορτοκαλιού(;;;;;),ασκήσεις για όσους δεν αγαπούν την γυμναστική, χάπια που δεσμεύουν το σωματικό λίπος και μειώνουν την όρεξη, γυμναστήρια με χαμηλή συνδρομή και άλλα διάφορα που φαίνονται στα μάτια των καταναλωτών ιδανικά και προσβάσιμα. Κι ας τα έχουν δοκιμάσει κάθε φορά, ίσως όχι με τον ίδιο τρόπο, μα με κάποιον παρεμφερή. Και γίνεται το σώμα ένα μπαλόνι που φουσκώνει τον χειμώνα σταδιακά και την άνοιξη πρέπει να ξεφουσκώσει ΑΜΕΣΩΣ.
Τελικά όμως τι χρειάζεται κάποιος για να σταματήσει να βασανίζει το σώμα του; Γιατί, περί βασανισμού πρόκειται. Ναι, ναι κατάλαβα……σωστή διατροφή…..3 κυρίως γεύματα, δεκατιανό, μικρότερες ποσότητες, περιορισμό του αλκοόλ και της ζάχαρης, φρούτα και λαχανικά σε καθημερινή βάση και φυσικά από 8 ποτήρια νερό και πάνω την ημέρα……Είναι κι αυτό μία αλήθεια. Οι περισσότεροι το δοκιμάζουν (και φυσικά το ξεκίνημα πάντα από Δευτέρα) και έχει διάρκεια 1 μήνα περίπου. Και μετά πάλι στο μαγκανοπήγαδο……να 1 μπύρα, να 1 ποτό, να 1 παγωτό, να κάτι μεζεδάκια στην παραλία, να 1 μακροβούτι στην ντοματοσαλάτα….αυτό ήταν…
Προσπάθησα λοιπόν ,να καταλάβω τι είναι αυτό που μας απομακρύνει από ένα υγιές, ευτυχισμένο σώμα και πνεύμα. Ναι, και πνεύμα. Είναι ιδιαίτερο το σκεπτικό ενός ατόμου που μπαίνει στην διαδικασία της αλλαγής διατροφής. Προσπαθεί να πείσει το μυαλό του ότι χρειάζεται δίαιτα, άσκηση(και μάλιστα γρήγορα) για να αποκτήσει όμορφο σώμα για παραλία. Δύσκολο……Το μυαλό στην αρχή ξεγελιέται, το σώμα αποσυμφορίζεται κάπως με 1-2 κιλά που χάνονται αλλά μετά θυμάται τα παλιά….Θυμάται την πίτσα, το σουβλάκι, την μακαρονάδα……..Αυτό που λένε ότι το σώμα έχει μνήμη….
Αντιλήφθηκα λοιπόν, πως αυτό που χρειάζεται εξαρχής είναι να γίνει συμμαχία σε σώμα και μυαλό. Το εγχείρημα της αλλαγής να γίνει συνειδητά, στοχοθετημένα και με αγάπη για τον εαυτό. Δεν είναι απαραίτητο ο στόχος να αντανακλάται σε μία γρήγορη, βαρετή και χωρίς συνέχεια αλλαγή. Ναι. Σε μία συνεχή αλλαγή χωρίς στερήσεις, μετρήσεις, τιμωρίες και όλα όσα μπορεί να προσφέρει κάτι σύντομο και χωρίς προσωπική ευθύνη. Γιατί η αλλαγή της διατροφικής πορείας ,μέσα από εσωτερικές διεργασίες, περιέχει προσωπική ευθύνη. Πολλοί είναι εκείνοι που επισκέπτονται τον έναν διατροφολόγο μετά τον άλλο, φορτώνοντας τον εαυτό τους με μία ακόμα αποτυχία. Σαφώς και οι διατροφολόγοι δεν φέρουν την απόλυτη ευθύνη για τις διατροφολογικές αποτυχίες των πελατών τους. Το μερίδιο ευθύνης είναι μοιρασμένο. Τι να κάνει όμως και ο επιστήμονας, όταν ο ενδιαφερόμενος δεν ακολουθεί τις οδηγίες του; Δεν είναι τιμωρός ή θερμιδοφύλακας …..
Έκανα λοιπόν μία μικρή έρευνα στον κύκλο μου. Ρώτησα άντρες και γυναίκες ηλικίας από 35 ετών και άνω, αν γνωρίζουν τι χρειάζεται να κάνουν για να διατηρήσουν το σώμα τους -εσωτερικά και εξωτερικά-υγιές. Όλοι, μα όλοι όμως ,απάντησαν πως χρειάζεται να ασκούνται περισσότερο,ν α εντάξουν στην διατροφή τους περισσότερα φρούτα και λαχανικά, να περιορίσουν το γρήγορο φαγητό, τα επεξεργασμένα τρόφιμα, την κατανάλωση κρέατος, αλκοόλ, τσιγάρου. Ρώτησα επίσης αν τα κάνουν όλα αυτά. Δεν τα κάνουν όλοι ,δυστυχώς. Και ορισμένοι τα κάνουν γιατί προέκυψαν λόγοι υγείας(αυξημένη χοληστερίνη, σάκχαρο, γαστρεντερικά προβλήματα) .Κάποιοι, μου ανέφεραν πως κληρονομικά προβλήματα υγείας ,τους επιβάλλουν να ζουν με στερήσεις πολλά χρόνια ,επομένως το μοτίβο της σωστής διατροφής ή της δίαιτας τους είναι γνώριμο και φυσικά πολύ κουραστικό. Και παρόλα αυτά είναι αναγκασμένοι να καταφεύγουν και σε φαρμακευτική αγωγή. Άλλοι πάλι ,με παρόμοια κληρονομικά προβλήματα υγείας, επέλεξαν την μέθοδο ”δεν με νοιάζει, ό,τι φάμε ,ό,τι πιούμε”
Οι απαντήσεις τους με έβαλαν σε σκέψεις-και πάλι. Γιατί πρέπει να περπατάμε σε τεντωμένο σχοινί; Πώς μπορούμε να κρατήσουμε τις ισορροπίες; Ποιά διέξοδο μπορούμε να βρούμε στις δύσκολες στιγμές μας, εκτός από το συναισθηματικό φαγητό; Χρειάζεται δίαιτα ή διατροφή; Ποιά η διαφορά; Γιατί να χρειάζεται κάποιος ”επιστάτη” για να τρώει χωρίς να ”τρώγεται”; Που βρίσκεται ο ενήλικος εαυτός;
Συγκροτώντας τα δεδομένα μου, ένιωσα πως αυτό που χρειάζεται είναι συζήτηση, αναζήτηση, ενδιαφέρον. Οι άνθρωποι που βρίσκονται συνεχώς σ’ έναν προσωπικό αγώνα με την διατροφή τους χρειάζονται κάποιον να τους βγάλει το ενδογενές κίνητρο…….τότε ,ενδεχομένως να σταματήσει το συναισθηματικό φαγητό, οι επαναλαμβανόμενες δίαιτες για μικρό χρονικό διάστημα, τα χάπια αδυνατίσματος, οι στερήσεις, η κριτική για το σώμα τους και το πως φαίνονται στα μάτια των άλλων. Αυτό λέγεται Εκπαίδευση Διατροφής, Υγείας και Ευεξίας. Είναι ένα προσωπικό ταξίδι με την βοήθεια ενός προπονητή…..όχι με την αθλητική του έννοια.
Είναι ένας προπονητής σκέψης…..Προπονεί τον ενδιαφερόμενο ,ώστε να μην έχει ανάγκη να κάνει δίαιτα λίγο πριν βγει στην παραλία, αλλά να έχει μία κατάλληλη διατροφική διάρκεια που θα του επιτρέπει να βγει όποτε θέλει και στην παραλία και στην γέφυρα ομορφιάς!!!!!Τον προπονεί ώστε να μάθει να ακούει ,αυτά που έχει ο ίδιος μέσα του.
Παρακολουθώντας όλες αυτές τις συμπεριφορές, ένιωσα το αδιέξοδο κάθε επίδοξου ”κάνω δίατα”,”πρέπει να χάσω 10 κιλά γρήγορα”, ‘ δεν μου κάνουν τα ρούχα μου”, ”πω πω δεν βλέπομαι”……Όταν κάποιος αποφασίσει να δει την ολότητά του με ευθύνη και κυρίως με αγάπη, οι σκέψεις της υγιούς διατροφής και της ευεξίας θα γίνουν συνοδοιπόροι……Όταν κάποιος αποφασίσει πως ό,τι πολυτιμότερο έχει είναι ο ίδιος, χωρίς εγωιστικές συμπεριφορές αλλά φροντιστικά, η διατροφική συμπεριφορά θα γίνει χαρά και παιχνίδι.
Αυτό που μας καθορίζει σαν οντότητες, είναι η ενσυναίσθηση, η αγάπη, η φροντίδα. Και αυτά χωράνε σε κάθε σωματότυπο……Ας φροντίσουμε παρόλα αυτά το σώμα που τα φιλοξενεί απαλλάσσοντάς το απ’ ό,τι το δυσαρεστεί και του εμποδίζει την αλλαγή. Θα κλείσω με μία ρήση-ερώτηση που αποδίδεται στον Ηράκλειτο:
Πώς μπορείς να κρυφτείς απ’ αυτό που δεν φεύγει ποτέ;
ΠΗΓΕΣ
NHS U.K.
